Richard van den Bos leefde jarenlang een leven als financial controller. Tegenwoordig is hij ook actief als gemeentestichter in de Achterhoek, waar hij samen met zijn vrouw Isabella een nieuwe geloofsgemeenschap opbouwt. Hun pad hiernaartoe is er één van geloof, profetieën, bijzondere gebeurtenissen en bovenal vertrouwen in Gods leiding.
Het begin van Richards roeping
Richard van den Bos werkte als financial controller waarbij hij sinds 2012 vanwege internationale missies regelmatig in het buitenland te vinden was. In 2014 begonnen hij en zijn vrouw Isabella te voelen dat God hen riep voor iets nieuws. “In mijn kerkelijke opvoeding had ik weinig meegekregen van een charismatische geloofsbeleving,” vertelt Richard. “De Heilige Geest? Ja, die was er wel, maar ik dacht dat we Gods Woord compleet hadden. Al die charismata waren voor de eerste gemeente. Niet voor nu.”
Hij en zijn vrouw zijn trouwe bezoekers van Camping De Betteld in Zelhem. Hierdoor kwamen zij in aanraking met ‘Stichting Vrij-Zijn’ en namen ze deel aan de ‘Vrij Zijn’-weekenden. “Ik werd omvergeblazen door wat ik allemaal zag. Hoewel ik vrij conservatief was, kon ik niet ontkennen dat er dingen gebeurden die ik niet kon verklaren.” Hij woonde een genezingsdienst bij, maar voelde zich niet op zijn gemak. Zijn vrouw Isabella had er meer mee. “Ik dacht: prima, doe je ding met die Heilige Geest, maar dat is niks voor mij.”
Een buitengewone genezing
In 2016 werd er een profetie over hen uitgesproken: ze zouden in de toekomst een rol vervullen buiten hun toenmalige woonplaats Voorburg, in het Koninkrijk van God. Hoewel dit geen onbekend terrein voor hen was, vroegen ze God om een bevestiging. “We hebben tegen de Heer gezegd: als dit echt van U is, laat het ons dan nog een keer zien.”
In datzelfde jaar kreeg Richard een hernia. Hij moest maandenlang aan de pijnstilling. Toen ze in oktober weer deelnamen aan de ‘Vrij Zijn’-weekenden, vroeg Isabella hem om naar de genezingsdienst te gaan. Dit wilde Richard niet. “Normaal gesproken was de genezingsdienst op de laatste dag, maar dat jaar was het anders gepland. Voor ik het wist, zat ik toch in de dienst.”
Heer, U heeft me erin geluisd, nu moet U het ook laten zien. En by the way, ik ga niet naar voren voor gebed.
Wat er daarna gebeurde, had hij nooit verwacht. “Ik zei tegen God: ‘Heer, U heeft me erin geluisd, nu moet U het ook laten zien. En by the way, ik ga niet naar voren voor gebed.’” Tot zijn verbazing kondigde de spreker aan dat niemand naar voren hoefde te komen. Richard bleef zitten terwijl mensen hun handen op hem legden en voor hem baden. “Ik voelde niets, want ik zat onder de morfine,” lacht hij, “maar de volgende ochtend, toen ik op stond, wist ik dat er iets veranderd was. Vanaf die dag heb ik nooit meer last gehad van mijn hernia.”
Profetieën en bevestiging
Na deze wonderlijke ervaring werd er opnieuw een profetie over Richard uitgesproken, bijna exact dezelfde als het jaar ervoor. “Tijdens het vertellen hierover krijg ik nog steeds kippenvel. We konden niet anders dan concluderen dat dit Gods plan was.” Kort daarna besloten Richard en Isabella hun leven om te gooien. Richard begon theologie te studeren aan het Evangelisch College, terwijl Isabella zich inschreef voor de ETS (nu EC-Bijbelcursus). Richard moest zijn baan als financial controller opgeven, en dat was geen gemakkelijke stap. “Opdrachten bleven uit en ik had geen inkomen, maar op wonderbaarlijke wijze stond er ineens een onbekend rekeningnummer bij onze belastingaangifte, met precies het bedrag erop dat we nodig hadden. Dat was voor ons een bevestiging.”
Studeren aan het Evangelisch College
Tussen 2018 en 2024 volgde Richard de Opleiding Theologie aan het Evangelisch College. “Het was een bijzondere tijd,” vertelt hij. “We zaten met dertig studenten in de klas, allemaal uit verschillende denominaties. De verschillen waren groot, maar juist daarom waardeerde ik het Evangelisch College zo. Je mocht over alles praten en het hartgrondig met elkaar oneens zijn, en toch vond je elkaar in eenheid.”
De opleiding gaf hem niet alleen meer theologische kennis, maar ook praktische inzichten die hij nu gebruikt in zijn werk in Zelhem. “In de Achterhoek ontmoet ik mensen uit allerlei achtergronden: atheïsten, mensen teleurgesteld in de kerk of anderen die afgehaakt zijn. Ze hebben allemaal vragen en zijn op zoek. Bij het Evangelisch College heb ik geleerd om hen open en eerlijk tegemoet te treden, zonder verborgen agenda, en dat heeft mij gevormd voor dit werk.”
Verhuizen naar Zelhem
Zelhem lag al enige tijd op het hart van Richard en Isabel. “Alle kerken daar gingen dicht,” zegt hij. “Het verlangen groeide om mensen terug te brengen naar het Vaderhart van God.” Toen Richard via een profetisch beeld van zijn docent bij het Studietraject Gods Koninkrijk en Heilige Geest een verhuiswagen zag stilstaan op een kruispunt, wisten hij en zijn vrouw dat het tijd was om te verhuizen.
Het kopen van een huis bleek echter een uitdaging. Na anderhalf jaar zonder werk, vanwege de corona lockdowns, was het moeilijk om een hypotheek te krijgen. “We boden op een huis, en de eigenaar nam ons bod aan, maar we kregen geen hypotheek.” Dit bracht hen aan het twijfelen. “Ik heb tegen God gezegd: ‘Zo bent U niet als Vader. U houdt uw kinderen geen worst voor om die weer in te trekken.’ We wisten dat dit Gods plan moest zijn.”
De bank gaf hen een sprankje hoop en kwam terug met dit voorstel: als ze konden aantonen dat hun inkomen in lijn lag met eerdere jaren, zou de hypotheek alsnog doorgaan. Maar dit betekende dat ze pas op 30 september hun cijfers konden aanleveren, terwijl de overdracht al voor 1 oktober gepland stond. Het leek onmogelijk. Drie dagen voordat de ontbindende voorwaarden zouden verlopen, lazen ze Jozua 1:11: “Maak je gereed, want binnen drie dagen zul je de rivier oversteken.” Richard lacht: “We zeiden tegen elkaar: ‘we hoeven maar één rivier over, en dat is de IJssel.’ Die tekst was voor ons.”
Tot hun verbazing kregen ze precies op die derde dag bericht van de verkoper: de overdracht werd met een maand uitgesteld. “Dat was voor ons de bevestiging dat we moesten doorgaan. Ik heb toen mijn aangifte omzetbelasting gedaan, en wonder boven wonder bleek dat ons inkomen net genoeg was. Zo kregen we uiteindelijk toch de hypotheek.”
Gemeentestichten in de Achterhoek
Eenmaal in Zelhem aangekomen, begon het werk van gemeentevorming. Met het echtpaar waarmee Richard en Isabella samenwerken, organiseerden ze de Alpha-cursus om mensen kennis te laten maken met het christelijk geloof. “De eerste twee keer kwam er niemand opdagen. Dat was teleurstellend, maar we gaven niet op.”
Ze besloten een jaar de tijd te nemen om na te denken over wat kerk-zijn voor hen betekende en begonnen laagdrempelige samenkomsten te organiseren in een oude boerderij. De derde keer kwamen er ineens wel mensen: acht in totaal, inclusief Richard, zijn vrouw en het andere echtpaar. “We baden dat we aan het eind van het jaar met twintig mensen zouden zijn, en dat is gebeurd.”
Richard ziet veel mensen die wel geloven, maar teleurgesteld zijn geraakt in de kerk of in God. “Ze zeggen dan: ‘Ik doe het wel alleen’, maar dat kan niet. Zo dooft je geloof uit.” Richard, die als theoloog houdt van diepgang, moest wel even wennen aan de laagdrempelige benadering. “Mensen weten vaak niet veel van de Bijbel, dus je moet het anders aanpakken.”
De toekomst: meer groei?
Nu de groep is gegroeid naar twintig mensen, is Richard voorzichtig met het plannen van de volgende stappen. “Ik wil bidden over wat we kunnen dragen,” zegt hij. “Als ik bid dat ik volgend jaar wel tachtig mensen wil, dan brengt dat ook nieuwe uitdagingen met zich mee.” Hij benadrukt dat het werk dat ze doen niet alleen zijn missie is. “We zijn met z’n vieren heel verschillend, en dat is goed. Het is Gods missie, en daarin zijn we gelijkwaardig.”
Met hun verhaal van geloof, doorzettingsvermogen en vertrouwen in Gods leiding bouwen Richard en Isabella met liefde en volharding aan een gemeenschap die mensen terugbrengt naar het Vaderhart van God. Ze hebben ervaren dat Gods weg zich ontvouwt wanneer je bereid bent te luisteren en te volgen. “We zijn niet over één nacht ijs gegaan,” zegt Richard, “maar we weten dat dit Gods weg is.”