Mirjam Mul – Looije (28) uit Rotterdam besloot om, na drie jaar in Oekraïne gewerkt te hebben als kinder-/jeugdwerker, terug te gaan naar Nederland. Eenmaal terug startte ze met de Opleiding Missionair Werk, die ze in 2020 met succes afrondde. Inmiddels zet ze zich in om het evangelie op een laagdrempelige manier te brengen aan jeugd, tieners en hun families in verschillende wijken in Rotterdam Zuid.
Mirjam komt uit Honselersdijk, een klein dorpje in het Westland, waar ze gelovig is opgevoed. “Tot mijn tiende gingen we naar een gereformeerde gemeente en daarna naar een evangelische kerk. Tot mijn zestiende ging ik altijd mee naar de kerk, daarna mocht ik één keer per maand kiezen om thuis te blijven. Ik ging ook naar een jeugdclub, maar de tieners kwamen niet zo trouw en dat vond ik erg jammer. Daardoor stopte ik er zelf ook mee en bleef ik af en toe thuis van de kerk. Wel ging ik in de zomers op een christelijk kamp. Dat waren echte momenten waar ik oplaadde en ik God wilde volgen en meer Bijbel wilde lezen. Dat hield ik meestal maar eventjes vol. Daarnaast had ik vriendinnen die er niks mee hadden en we gingen geregeld stappen in het weekend. Totdat ik op mijn achttiende naar Oekraïne ging voor een werkvakantie. Ik zag wat God kon doen in mensenlevens en ontdekte dat Hij de enige is die de ellendige situaties in Oekraïne kon veranderen. Na deze vakantie ben ik echt helemaal voor het volgen van Jezus gegaan en heb ik me dan ook in het najaar van 2011 laten dopen.”
Evangelie delen in het buitenland
“In het jaar daarna rondde ik mijn opleiding Verpleegkunde af, waar ik vervolgens niet heel veel meer mee heb gedaan. Ik had altijd een droom om een jaar naar Afrika te gaan om vrijwilligerswerk te doen in een weeshuis. Maar na mijn ervaringen in Oost-Europa dacht ik: ‘Waarom zo ver van huis, als er ook al zoveel ellende dichterbij is?’. In Oekraïne werd ik geraakt door de leegte in de ogen van een Roma meisje. Elk jaar moest ze weer afscheid nemen van een groep vakantiewerkers. Het jaar dat wij er waren kwam ze de laatste dag niet eens meer om gedag te zeggen. Ik wilde graag terug naar Oekraïne om me daar meer in te zetten en om dit soort meisjes te vertellen over Jezus. Zo ben ik uiteindelijk drie jaar in Oekraïne geweest. Eerst heb ik bijna twee jaar geholpen in een ziekenhuis voor achtergelaten kinderen van 0-3 jaar. Zij waren uit de ouderlijke macht ontzet omdat de situatie thuis erg schrijnend was, veel kinderen waren Roma. We hoopten naast de zorg voor de kinderen ook een band op te bouwen met de zusters en hen zo bekend te maken met het evangelie. Alleen Jezus kon hun houding ten opzichte van de Roma (die erg worden gediscrimineerd) veranderen.”
“In de loop der tijd raakte ik steeds meer betrokken met de Roma die in hetzelfde dorp woonden als ik. Ik speelde met de kinderen op straat en kwam uiteindelijk bij hen thuis, ontmoette hun ouders en de plaatselijke kerk. De dominee zag mijn passie voor kinderen en vroeg of ik samen met hen het kinderwerk wilde opstarten. Hij had net een groot gebouw van Amerikanen gekregen, maar er gebeurde nog weinig. Zodoende heb ik nog een jaar samen met een aantal jongeren het christelijke kinder- en jeugdwerk opgezet. Ik deelde over Jezus’ liefde en bewogenheid door samen op te trekken, te bidden en er simpelweg te zijn. Het was een mooie, intensieve en moeilijke tijd. Ik heb veel eenzaamheid en ellende gezien. Maar God was de enige die mij kon troosten en vrede kon geven, wetende dat Hij al die mensen en hun verhalen in Zijn hand heeft. Helaas liep de samenwerking door cultuurverschillen niet zo goed en ben ik uiteindelijk terug gegaan naar Nederland.”
Ik dacht: ‘Waarom zo ver van huis, als er ook al zoveel ellende dichterbij is?’
Terug in Nederland
“De eerste tijd in Nederland was echt een periode van rust en herstel. Ik ging nadenken over mijn volgende stap. Ik wilde bovenal Gods Koninkrijk zoeken en zodoende ging ik op zoek naar een opleiding waarbij ik me meer kon verdiepen in Gods Woord. Zeker in Nederland merkte ik dat er veel werd gevraagd naar de logica achter het geloof. De Opleiding Missionair Werk greep mij meteen en ik meldde mij aan.”
Evangelie delen in de wijk
“Voor de opleiding kwam ik met Seinpost Slinge in aanraking; een maatschappelijke stichting in Rotterdam Zuid die door middel van verschillende activiteiten, zoals een kinderclub, maatschappelijke hulp, taalles en het verzorgen van maaltijden zich inzet voor de wijk. Ik ging hier stage lopen en werk hier nu nog steeds.”
“We hebben verschillende clubs voor kinderen en tieners, maar ook een specifieke meidenclub. We zijn eigenlijk een soort huiskamer waar iedereen binnen kan lopen en waar we samen koken, eten, creatief bezig zijn of een buitenactiviteit ondernemen. We hopen door het laagdrempelige karakter kinderen en tieners een veilige haven te bieden waar ze gezien worden en zich gewaardeerd en geliefd voelen. Ook proberen we wekelijks de wijk in te trekken met een bakfiets volgeladen met wat lekkers en verschillende spelattributen. We zoeken de kinderen en tieners in de wijk op, in plaats van dat ze naar ons toe moeten komen.”
“Op één van de eerste avonden van de meidenclub kwamen er een aantal moslima’s op bezoek, die uit zichzelf vragen stelden over ons geloof. Wij konden op onze beurt hen vragen stellen over hun geloof. Dit wederzijdse gesprek is heel belangrijk en nuttig. Zij mogen ons bevragen, maar wij hen evengoed en hopelijk zet hen dit aan het denken.”
“Naast kinder- en tienerwerker ben ik bij Seinpost Slinge inmiddels ook een jaar actief binnen de kerkelijke gemeente van Seinpost, waarvan ongeveer acht maanden als lid van het pioniersteam. We proberen op verschillende manieren mensen in de wijk te ontmoeten en bekend te maken met het werk van Seinpost, om zo uiteindelijk ook iets van het evangelie te kunnen delen. We gaan nu bijvoorbeeld een geveltuin aanleggen met bankjes en een minibieb om meer verbinding te leggen met de wijk.”
Open staan voor de ander
“De studie heeft mij geholpen om opener een gesprek in te gaan, niet bang te zijn voor mensen met een andere religieuze opvatting. Voorheen vond ik dat wel eens spannend. Als christenen willen we echt iets voor de ander, terwijl diegene daar niet eens altijd op zit te wachten. Ik probeer in gesprekken goed te luisteren en soms deel ik wat ik voor de ander hoop. Ik probeer open te zijn dat onze boodschap soms ook gewoon lastig is; het stelt mensen wel voor een keuze die veel impact heeft.”
“Sinds ik echt besloten heb Jezus te volgen, ervaar ik sterk het verlangen om Gods liefde te delen. Dat begint voor mij ook in mijn wijk of straat. Vaak weten we niet wat er achter iemands voordeur speelt. Ik probeer mijn steentje bij te dragen door er voor de ander te zijn, een luisterend oor te bieden, een nieuw persoon in de wijk welkom te heten, door geïnteresseerd te zijn, te onthouden wat mensen vertellen en er soms opnieuw naar te vragen, door trouw én betrouwbaar te zijn. Uiteindelijk is dat ook het evangelie.”
Sinds ik echt besloten heb Jezus te volgen, ervaar ik sterk het verlangen om Gods liefde te delen. Dat begint voor mij ook in mijn wijk of straat.
