Ik hoor christenen nog wel eens zeggen dat het doel van de missionaire taak in de wereld is bereikt. Iedereen die dat wil, heeft over Jezus kunnen horen. Er hoeven daarom geen christenen meer uitgezonden te worden, omdat een lokale kerk deze taak kan oppakken. Waar dat lastiger is, kan het internet of de radio een oplossing bieden. Want op de plekken waar christenen niet fysiek kunnen komen, kan de techniek in het gat springen, is de redenatie. Maar klopt deze redenering? Kunnen we ons alleen richten op evangelisatie in onze eigen buurt en de missionaire taak over grenzen heen als vervuld beschouwen?
Voordat ik op de cijfers inga, wil ik eerst een opmerking maken. Soms maak ik mij zorgen over het gebrek aan kennis bij christenen over de stand van zaken van het christendom in de wereld. Zeker, er zijn grote delen in deze wereld waar het christendom wortel heeft geschoten, maar er zijn ook nog steeds veel plaatsen waar mensen nog nooit hebben gehoord dat Jezus als mens op deze aarde heeft rondgelopen. Als je daar weinig beeld bij hebt, dan wil ik je stimuleren om eens contact op te nemen met één van organisaties die zijn aangesloten bij het netwerk No Choice voor een verfrissende missionaire update (no-choice.nl).
Het evangelie naar de minst bereikten
Dan naar de cijfers. Drie miljard mensen op deze wereld hebben geen kans gehad om over het evangelie te horen. Dat is 40% van de wereldbevolking (ik baseer me op cijfers van joshuaproject.net). Laat dat even op je inwerken. Deze mensen hebben geen christen in de buurt die hen over Jezus vertelt. Niemand. Iemand van buiten de eigen omgeving zal dat dus moeten doen. Dat kan een Nederlandse christen te zijn, maar ook een Braziliaan, een Filippijn of een Zuid-Koreaan zijn. Deze 40% wordt aangeduid als de minst bereikte volken. Echter, 97% van de missionaire inzet in de wereld gaat naar die plekken waar een lokale kerk haar missionaire taak zelf kan oppakken. Maar 3% van de inzet gaat naar deze minst bereikten. In zekere zin is dat begrijpelijk, want het zijn niet de makkelijkst bereikbare plekken en soms is het ronduit gevaarlijk. Desondanks lijkt mij dat we moeten kijken naar onze prioriteiten. Waar al voldoende christenen zijn, kan de lokale kerk haar missionaire taak zelf oppakken. Waar nodig past alleen ondersteuning van buiten of gelijkwaardige samenwerking. Maar waar geen christenen zijn, stuurt de kerk nog steeds mensen uit om hen over de liefde van Jezus te vertellen. En daar ligt nog steeds een missionaire taak voor de mondiale kerk. En ja, dan kan het internet en de radio zeker ondersteunend zijn.
40% van de wereldbevolking heeft geen kans gehad om het evangelie te horen.
Wat kun je doen?
Wat kun je doen? Ten eerste kun je bidden voor deze bevolkingsgroepen. Op de website van het Joshua Project vind je voldoende informatie. Ten tweede kun je missionaire organisaties die zich richten op minst bereikte volken financieel en met gebed ondersteunen. Voorbeelden vind je op de website van No Choice. En tot slot, ga! Met de opleiding Missionair Werk van het Evangelisch College kun je verkennen of dit een roeping is die God op je hart geeft. Misschien sta je dan later voor Gods troon met iemand uit de Dungan uit Kazachstan, een minst bereikte bevolkingsgroep uit Centraal Azië.
