In 2016 meldde Bas Keijzer (54) zich aan voor de opleiding Pastorale Hulpverlening ter ondersteuning van zijn werk onder daklozen in Rotterdam. Halverwege de studie riep God hem naar de seculiere stad Breda. In deze Parel van het Zuiden brengt hij het geleerde in de praktijk bij kerkbezoekers én daklozen.
“Al meer dan vijftien jaar beheerst Gods roeping om in Zijn koninkrijk te werken elke dag van mijn leven. Op tweede kerstdag 2003 kwam ik door een preek over Johannes 3:16 tot het vaste geloof dat Jezus’ komst naar deze wereld ook voor mij was. Niet omdat ik zo netjes leefde, maar vanwege Gods genade. Door Zijn lijden en sterven heeft Christus mij gered van de zonde. Het was alsof er een nieuwe wereld voor mij openging.”
“Korte tijd later ervoer ik Gods roeping door Jezus’ woorden: ‘Volg Mij na en Ik zal u vissers van mensen maken.’ Daarmee begon een moeilijke zoektocht, omdat ik geen mogelijkheden in de kerk kreeg om mijn roeping te realiseren. Daarom ging ik via afstandsonderwijs de deeltijdstudie theologie van de Protestantse Theologische Universiteit (PThU), toen nog in Kampen, volgen.”
Geen vervulling
“Na enige tijd werd ik tot ouderling in onze kerkelijke gemeente gekozen. Ik was vastbesloten om die benoeming af te wijzen vanwege mijn gezin, werk en studie. Maar God besliste anders: ik kon niet anders dan dit aannemen. Daardoor werd de studielast te groot en besloot ik na het propedeusejaar te stoppen. Het ouderlingschap was een mooie invulling van mijn roeping, maar bleek niet de vervulling. Mijn roeping bleef trekken…”
“Bij Stichting Ontmoeting in Rotterdam ging ik enkele dagen per maand pastoraal vrijwilligerswerk doen. Deze stichting verleent hulp aan dak- en thuislozen in onder andere Rotterdam. Het was mijn taak om deze kwetsbare mensen aan de onderkant van de maatschappij te helpen met hun geloof- en zingevingsvragen. Een hele mooie taak. Het werk raakte steeds meer mijn hart; zodanig, dat ik het verlangen kreeg er mijn beroep van te maken. Mijn begeleider adviseerde me om een studie te gaan volgen om een stevige basis te leggen.”
Studietijd
“Omdat het curriculum inhoudelijk goed paste bij mijn ambt en vrijwilligerswerk, koos ik voor de opleiding Pastorale Hulpverlening bij het Evangelisch College. Verschillende opleidingen vergeleek ik met elkaar. De Bijbelgetrouwheid gaf bij mij de doorslag om voor het Evangelisch College te kiezen. Daarbij was het praktisch dat we in die periode in Zwijndrecht woonden. De studie was intensief vanwege de hoeveelheid benodigde studietijd, maar ook leerzaam omdat ik de theorie- en praktijklessen direct in de praktijk kon brengen.”
“Om werk, gezin, studie, ambt en vrijwilligerswerk te combineren had ik veel steun aan mijn vrouw Susanne. Zonder haar had ik niet aan de studie hoeven te beginnen en had ik hem zeker nooit afgerond. Ze hielp me moreel én praktisch: géén van de in totaal 80 verslagen leverde ik in, zonder dat zij deze eerst kritisch had doorgelezen. Behalve steun uit je omgeving is het voor de opleiding ook belangrijk om te plannen, te prioriteren en – als het kan – vooruit te werken. Dat is mijn advies voor huidige studenten.”
Ik wilde mijn roeping parkeren, maar God besliste anders.”
Andere schapen
“Al die jaren worstelde ik met Gods roeping om in Zijn koninkrijk te werken. Ruim 30 jaar werk ik in de ICT, eerst als softwareontwikkelaar, later als manager en vanaf 2018 als privacy adviseur. In mijn vrije tijd werd mijn roeping gedeeltelijk gevuld: door het ouderlingschap en door mijn vrijwilligerswerk onder de daklozen. Maar ik wist dat mijn roeping dieper ging.”
“Tijdens deze moeilijke en frustrerende zoektocht van vele jaren sloten er steeds allerlei deuren. Zozeer dat ik begin 2018 besloot om niet verder te zoeken. Ik wilde de roeping parkeren en me op mijn advieswerk storten. Ik had een mooie auto gekocht voor klantenbezoek, een website gebouwd en was bezig een eigen bedrijf op te richten. Maar God besliste anders.”
“Tijdens een preek sprak Hij me aan met de tekst uit Johannes 10: ‘Ik heb nog andere schapen, die niet van deze schaapskooi zijn; ook die moet Ik binnenbrengen, en zij zullen Mijn stem horen en het zal worden één kudde en één Herder’. Met die tekst in mijn hart las ik het bericht dat de Christelijke Gereformeerde Mattheüskerk in Breda een missionair kerkelijk werker zocht, met als aandachtsgebied pastoraat. Tijdens de gesprekken bleek het een kleine, hechte missionaire gemeente te zijn in een grote, mooie, maar seculiere stad. De gemeente weet zich geïnspireerd door Jos Douma: pastoraat is het kloppend hart van de missionaire geloofsgemeenschap. Het wonder gebeurde: ik werd voor drie dagen per week benoemd als kerkelijk werker, inmiddels zelfs met preekbevoegdheid. In geloof aanvaardde ik mijn benoeming.”
Het wonder gebeurde: ik werd voor drie dagen per week benoemd als kerkelijk werker, inmiddels zelfs met preekbevoegdheid. In geloof aanvaardde ik mijn benoeming.
Abrahamitisch avontuur
“Wat toen volgde, was een Abrahamitisch avontuur. We verhuisden als gezin met drie kinderen van Zwijndrecht naar Breda, de festivalstad van Nederland. Een hele cultuurshock. Maar een stap die we in geloof en door Gods genade hebben mogen zetten. God had een deur geopend! We ervaren hier Zijn zegen op ons werk. Elke dag ben ik dankbaar dat ik dit werk mag doen.”
“Bijna alle vakken uit de opleiding gebruik ik regelmatig. Exegese, hermeneutiek en homiletiek gebruik ik voor mijn preken, meditaties en catechisatielessen; pastoraat en gesprekstechniek breng ik in praktijk bij de pastorale en ziekenbezoeken.
Na enkele maanden werd ik benaderd door Stichting De Herberg, die in Breda hulp biedt aan daklozen. Of ik bij hen pastoraal werker wilde worden. Met liefde heb ik dat verzoek geaccepteerd.”
Coronavirus
“En toen sloeg het coronavirus toe. De basis van het werk blijft: er is hier veel pastoraal werk te doen. Het missionaire werkveld is bijna onafzienbaar: Breda is eigenlijk zendingsgebied. We zoeken creatief naar mogelijkheden die passen binnen de voorgeschreven maatregelen. Bijvoorbeeld digitaal, zoals online pastoraat, catechisatie, enzovoorts, waarbij mijn ICT-ervaring goed van pas komt.
Voor de daklozen zetten we ons extra in. We delen met andere vrijwilligers drie keer per week lunchpakketten uit. Dat is hard nodig, want het is een kwetsbare doelgroep met weinig opvang.”
Terugblik studie
“Vooral het contact met medestudenten en leerkrachten vond ik mooi. Het was fijn om lastige praktijksituaties te bespreken in de intervisielessen. Ook schept het een band om elkaars gebrokenheid en pijn te bespreken en te verwerken. We hebben een schat in aarden kruiken: door de barsten in ons eigen leven, zoals ontwrichte relaties, schijnt het licht van Gods genade naar anderen. Uiteraard ben ik blij dat ik afgestudeerd ben, maar de contacten met studiegenoten mis ik.
Voor mij was de opleiding geen doel, maar een middel, namelijk om de roeping te vervullen die God in mijn hart legde. Het is Gods genade dat ik de opleiding heb mogen afronden en op zaterdag 23 november 2019 mijn diploma in ontvangst mocht nemen. Soli Deo Gloria.”
Voor mij was de opleiding geen doel, maar een middel, namelijk om de roeping te vervullen die God in mijn hart legde.
